Wiem
Wygląda na to, że zatraciłem zdolność pisania.
Nie chęć. Zdolność.
Wciąż mam potrzebę porządkowania myśli przy pomocy liter nawlekanych na ekran, ale nie umiem. Tylko patrzę tępo w migający kursor.
Zatraciłem. Słowo klucz. Można je rozumieć: straciłem, utraciłem, było i już nie ma. Ale też zatraciłem w rozumieniu: zatraciłem się w…
Oba te znaczenia pasują dziś do mnie idealnie.
Zatraciłem się w uczuciu, o którym całe życie marzyłem. Zatraciłem się do zatracenie siebie. Nie lubię stanu zatracenia.
Wiem też, że zamiast uczucia, dziś wybrałbym przyjaźń. Podobno uczucia są dobre. Ale może ja się na nich nie znam, może nie umiem w uczucia. Myślę, że spokojna, stabilna przyjaźń robi mi lepiej. Mój błędnik nie lubi emocjonalnych rollercoasterów.
Dlatego miauczę, użalam się, piszę grafomańskie zdania.
Ot, cały dziś ja.
Ale ogarnę to. Tyle wiem.
sexandrolki 